George Sand dziś jest uznana za jedną z najciekawszych francuskich pisarek, ale jej droga pisarska nie była łatwa. Zarówno jako kobieta, jak i jako pisarka Aurora Dupin musiała szukać swojego miejsca wśród tworzących piórem. Miała indywidualne podejście do pisania i literatury.
Aurora Dupin przeszła do historii jako George Sand, pisarka, skandalistka, kobieta wyzwolona, mająca za nic konwenanse epoki. Zdobyła sobie popularność najpierw w rodzimej Francji, a potem na całym świecie. Jednak najpierw musiała forsować swój własny pomysł na literaturę. Przedstawiła to Magdalena Niedźwiedzka w jednej ze scen w powieści biograficznej Gdy kobiety milczały. Sceny z życia George Sand:
„Aurora pisała w owym czasie coraz więcej i coraz bardziej świadomie, uczyniła z tego zawód. Nie czekała na uznanie swoich kwalifikacji. Pewnego dnia sama siebie nazwała pisarką, po czym każdego ranka zasiadała do tworzenia. Przyjaciele czytali jej opowiadania i je recenzowali. Jules Sandeau nieraz się pieklił, że wymyślane przez nią fabuły są nieprawdopodobne.
– Mój drogi – odpowiadała z właściwym sobie stoickim spokojem, który doprowadzał ludzi do szału. – Nie myślisz chyba, że nie jestem w stanie napisać prostej, realistycznej biografii. Naturalnie, że potrafię, rzecz w tym, zadufany w sobie literacie, że prowadzę dialog z czytelnikiem. Przypominam mu, że to wyłącznie fikcja, fikcja, fikcja. Jeśli mój czytelnik dostrzeże w książce własne życie, z miejsca uzna ją za pamflet.
– Przecież ty całymi garściami czerpiesz ze swojego życia!
– Korzystam z faktów, ale stwarzam fikcyjnych bohaterów, wobec czego wnioski płynące z przedstawianych wydarzeń są inne, ich konsekwencje także są inne. To już nie jest moje życie.
– Prototyp którejś postaci odnajdzie się w twojej powieści i będzie miał ci za złe…
– Może mieć mi za złe, że jestem za niska i mam zbyt kręcone włosy – rzuciła Aurora ze śmiechem.
Nie dbała o cudze opinie, poznała ich w dzieciństwie tyle, że mogłyby powalić swym ciężarem największego myśliciela spośród mężczyzn. Proponowała czytelnikom swego rodzaju grę. Grę na tyle realistyczną, by ich zaciekawić i dać im pouczającą lekcję, na tyle jednak fikcyjną, by nie wierzyli, że odzwierciedla rzeczywistość. Jej zdaniem nadmierny realizm prowadzi do gloryfikacji plotkarstwa i sensacji, czego unikała”.
Jak widzicie, inspiracje są ważną częścią tworzenia dzieł literackich, a także własnej pisarskiej legendy. Chcecie się dowiedzieć więcej? Zapraszam na mój autorski Kurs Inspiracje. Najbliższa edycja rusza już 25 września:
http://www.pasjapisania.pl/kurs-inspiracje.html
Poznaj inny wymiar literatury!
Źródło cytatów: Magdalena Niedźwiedzka, Gdy kobiety milczały. Sceny z życia George Sand, Wydawnictwo Prószyński i S-ka, Warszawa 2021.
Źródło grafiki: http://muzeumliteratury.pl/danuta-stenka-i-juliusz-trawinski-koncert/
Już w kilku opowiadaniach wykorzystałem motyw pary wychodzących z szafy w sypialni: https://doktorb.it/list-od-starszego-ja/ Coś takiego chyba mi się przyśniło w dzieciństwie.
Słowa mają ogromną moc bardzo w to wierze. Mogą inspirować, dawać motywację lub pocieszenie, a gdy go potrzeba. Czasem w jednym zdaniu zaklęta jest madrość, ktorej szukamy w naszym zyciu przez dlugi czas i dzięki wyszukiwarkom znajdujemy ją na takim blogu jak Twój :-).