Inspiracją dla opowiadania może być… inne opowiadanie. Z tego skorzystała Agatha Christie, tworząc teksty składające się na „Morderstwo w zaułku”. Tymczasem z „oryginalnego” opowiadania zawartego w tym zbiorze powstała jedna z jej najsłynniejszych powieści.
Morderstwo w zaułku pozostaje jedną z mniej znanych i cenionych książek Agathy Christie. Nic dziwnego, to zbiór czterech opowiadań, a Królowa Kryminałów pełnię swego literackiego kunsztu osiągała właśnie na gruncie powieści. Opowiadania dla niej były nie tylko sposobem na dosyć szybki zarobek, ale także swoistym literackim laboratorium. Zdarzało się, że właśnie w opowiadaniach testowała rozmaite pomysły, które często później trafiały do powieści.
Morderstwo w zaułku to w tym kontekście zbiorek szczególny. Aż trzy z czterech opowiadań miały swoje dużo krótsze pierwowzory. Tytułowy tekst łączy wiele z o kilka lat wcześniejszą i bardziej kameralną Tajemnicą Market Basing. Niewiarygodna kradzież to rozbudowana miniatura Projekt okrętu podwodnego. Z kolei Lustro nieboszczyka to nowa realizacja pomysłu, na kanwie którego powstał Drugi gong. Oczywiście nie są to opowiadania „przepisane”. Bohaterowie są inni, historie różne, natomiast intrygi bardzo podobne.
Jeszcze ciekawszym przykładem literackiej inspiracji jest Trójkąt na Rodos – opowiadanie, w którym następuje swoiste „przetasowanie” w obrębie dwóch par małżeńskich. Narastające napięcia prowadzą do zbrodni. To opowiadanie nie ma swojego odpowiednika we wcześniejszej twórczości Agathy Christie, za to kilka lat później zostało rozwinięte do formy powieści – Zło, które żyje pod słońcem (znanej w Polsce również pod tytułem Zło czai się wszędzie). Tym razem Herkules Poirot, genialny detektyw, nie spędza już wakacji na Rodos, tylko na fikcyjnej Wyspie Przemytników u wybrzeży Devonu, a hotel Wesoły Roger jest bardziej oblegany przez turystów niż ten grecki. Jednak w obu miejscach rozgrywa się podobny dramat. I tu pojawia się femme fatale, która najwyraźniej chce rozbić cudze małżeństwo – i ostatecznie zostaje zamordowana. Co ciekawe, rozwiązanie kryminalnej zagadki w powieści Zło, które żyje pod słońcem nieco różni się od tego, które wieńczy Trójkąt na Rodos.
Warto wspomnieć, że w 1982 roku Zło czai się wszędzie zostało zekranizowane w gwiazdorskiej obsadzie (na ekranie pojawili się m.in.: Maggie Smith, Jane Birklin oraz Peter Ustinov jako Herkules Poirot – kadr z filmu na zdjęciu obok). Drugi raz tę powieść zekranizowano w ramach serialu „Poirot” z Davidem Suchetem. Ekranizacji jako jeden z odcinków doczekał się także Trójkąt na Rodos (na zdjęciu powyżej).
Podobają wam się takie eksperymentatorskie praktyki? Czy to nie wydaje się ciekawe – podejść do tego samego pomysłu raz jeszcze?
Jak widzicie, inspiracje można czerpać również z własnych tekstów. Jeśli chcecie się dowiedzieć więcej, zapraszam na Kurs Inspiracje. Najbliższa edycja rusza już 9 września:
http://www.pasjapisania.pl/kurs-inspiracje.html
Czekam na was!
Źródło grafiki: https://www.imdb.com/title/tt0676192/ i https://www.imdb.com/title/tt0083908/mediaviewer/rm3363766272