Niewinny – pierwsza powieść Marii Biernackiej-Drabik

I kolejna absolwentka Pasji Pisania spełniła pisarskie marzenia! Dziś premiera „Za żywopłotem”, debiutanckiej powieści Marii Biernackiej-Drabik. Ta porywająca historia powstawała na naszych kursach.

To dla nas piękne święto, gdy nadchodzi premiera waszych książek. Dziś do księgarń trafił kryminał Za żywopłotem, pierwsza powieść Marii Biernackiej-Drabik. Została opublikowana nakładem Warszawskiego Wydawnictwa Literackiego MUZA. Marysia szlifowała tę historię na kursach Pasji Pisania.

Bohaterem Za żywopłotem jest Miłosz, inżynier, osiągający wielkie sukcesy przedsiębiorca. Nagle wszystko się zmienia – zostaje oskarżony o zabójstwo swojego przyjaciela i zarazem wspólnika. Spędzi piętnaście lat w więzieniu. Poznajemy go, gdy wychodzi na wolność. Chce wrócić do normalnego życia, ale też znaleźć prawdziwego mordercę. Jest gotów na własną rękę wymierzyć sprawiedliwość. Gdzie leży prawda?

Maria Biernacka-Drabik jest polonistką, która nieustannie odnajduje w swojej pracy radość. Poznałem ją w 2016 roku na Internetowym Kursie Podstawowym. Dobrze pamiętam to spotkanie, zachwyt, z którym czytałem jej kolejne ćwiczenia. Wiedziałem, że Marysia ma wielki talent, potrzebuje tylko więcej wiary w siebie. Wkrótce po tym kursie zaczęła pisać swoją pierwszą powieść. Szlifowała ją na kolejnych kursach: Pasji Pisania I, Pasji Pisania II i kilku edycjach Pracy nad Tekstem (w tym podczas tej, która przeszła do historii Pasji Pisania jako „legendarny kurs wrześniowy”). Brała też udział w wielu blogowych konkursach Pasji Pisania i często stawała na podium. Dziś możecie sięgnąć po jej pierwszą książkę. A oto fragment Za żywopłotem:

„– Wiesz, cieszę się, że masz to już za sobą.
– Tak… Mam to już za sobą… – Słowom Miłosza towarzyszył kpiący uśmiech. – Co ja niby mam za sobą? Myślisz, że to naprawdę możliwe? Jestem wolny, tak, ale czuję się jak więzień. Wróciłem do swojego miasta, a jestem jak intruz. Nie popełniłem żadnego przestępstwa, a chowam się przed ludzkimi spojrzeniami, jakbym jednak miał coś na sumieniu. Myślisz, że siadłem akurat na tej ławce, bo boję się słońca? – mówił coraz głośniej i z narastającą goryczą. Wstał. Nerwowo przeszukiwał kieszenie. Po chwili wyciągnął zmiętą paczkę i drżącymi rękami zapalił papierosa. On, który zawsze mówił, że palenie to wojna wydana intelektowi. – To jestem niby ja, a jednocześnie nie ja! – Zaciągnął się, a potem powoli wypuszczał dym, jakby razem z nim mogło się ulotnić napięcie. – Więzienie to nie sanatorium. Myślisz, że tam siedzą elokwentni, szarmanccy panowie, erudyci, z którymi możesz podyskutować o literaturze?! Zamknęli mnie za morderstwo i traktowali jak mordercę! Zapuszkowali energicznego idealistę, a wypuścili człowieka, który… Aż boję się pomyśleć, kogo wypuścili, po latach tak zwanej resocjalizacji. Rozumiesz? Oni mnie resocjalizowali. Mnie.
– Miłosz, wiem, że nie jestem w stanie zrozumieć, ale…
– Ano nie jesteś. Nie rozumiesz. Mam wrażenie, że wszyscy na mnie patrzą i wiedzą, kim jestem. Jakbym był naznaczony, śmierdział więzieniem na kilometr i stanowił zagrożenie dla każdego, do kogo się zbliżam. Wiesz, co się mówi? Że wyrok pięciu lat można przeżyć i da się potem normalnie żyć, wyrok ośmiu przeżyją najtwardsi, a po trzynastu latach masz pewność, że tam wrócisz. Ja byłem piętnaście”.

Już niebawem będziecie mogli wygrać Za żywopłotem w kolejnym blogowym konkursie!

Marysiu, w imieniu całego zespołu Pasji Pisania serdecznie ci gratuluję. Wiesz, że od początku wierzyłem zarówno w ciebie, jak i w Miłosza. Wiedziałem, że to musi się skończyć debiutem! I z ciekawością czekam na twoją następną książkę.

Źródło cytatu: Maria Biernacka-Drabik, Za żywopłotem, MUZA Warszawskie Wydawnictwo Literackie, Warszawa 2023.
Źródło grafiki: materiały prasowe.